چون عشق بورزی...

چون عشق بورزی، همه هستی به تو عشق می ورزد.

هستی، ما را از تمام جهتها و ابعاد باز می تاباند.

اگر ما آوازی زیبا بخوانیم، آن آواز هزاران بار زیباتر به ما باز می گردد و ما غرق در اواز می شویم.

از هر دست بدهیم از همان دست می گیریم. هرچه بکاری آنرا درو می کنی.

و البته اگر تو بذری کوچک بکاری‌ هزاران بذر را درو خواهی کرد.

هستی خسیس نیست، بلکه با دست و دلبازی می بخشد.

اما هستی زمانی می بخشد که تو قبلا بخشیده باشی و چند برابر آنچه را که تو بخشیده ای بازپس می دهد.

پس همه چیز بستگی به تو دارد.

اگر در جست و جوی شادمانی هستی، همه چیز و همه کس را غرق در شادمانی کن.

اگر عشق می خواهی ، عشق بورز. اگر چیزی را می خواهی، فقط خواستن آن کافی نیست. چیزی را که می خواهی، انجام بده. به آن واقعیت ببخش تا به زودی هرچه را که داده ای هزاران بار بیشتر به خودت باز گردد.

هرچه را که می خواهی، بده تا دیگر خالی نباشی. تا کامروا باشی.

کامروای مطلق، فراتر از تصور و فراتر از رویاهایت.